10 przykazań jak przetrwać.Przewodnik dla profesjonalistów.

Nie jestem autorką dzisiejszego posta. Przykazania powstały jako efekt współpracy moich dzieci- Wojtka, współautora tego bloga i jego nieocenionej siostry- Oli, studentki... pedagogiki specjalnej. Młodzi mają głos!
                 
                                     10 przykazań jak przetrwać na osiedlu.
                                       Przewodnik dla profesjonalistów

                               

1. Każdego dnia wychodzę pewny siebie , ale dziś to już przesadziłem...

2. Najlepszy środek komunikacji – rower ( przydaje się szczególnie gdy trzeba uciekać przed silniejszymi)

3.Aby pomieścić najważniejszą rzecz – telefon, potrzebna jest torebka, zwana piterkiem.

4.W telefonie muzyka , najczęściej polski hip-hop.

5. Wygodne buty , z którymi przetrwasz największe zabawy i najszybsze ucieczki

6.Ulica - miejsce gdzie nie zawsze warto łazić.

7.Uśmiech i życzliwość ( zawsze się przyda jak coś chcesz załatwić i po prostu mieć lepszy humor)

8.Proces samokontroli ( ciężko go włączyć , ale czasem się udaje )

9. Jedzenie smaczne , tanie i najlepiej kolegi

10.Żeby wszyscy się dowiedzieli jak zły masz dzień potrzebujesz dobrej dykcji i po prostu niezłego wrzasku

Libster Blog Award

Nigdy nie wiadomo co miłego dzień przyniesie. Nas spotkała dziś naprawdę urocza niespodzianka.
Zostaliśmy nominowani przez Gibonikową mamę (http://gibonikowamama.blogspot.com/ ) do Libster Blog Award. Bardzo, bardzo dziękujemy! Wyróżnienie tym bardziej miłe, że jesteśmy dosyć młodzi. Jak na bloga, oczywiście...

                                              Zasady Libster Blog Award:

Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę". Jest przyznawana dla blogerów o mniejszej liczbie obserwatorów więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował ( podane za Gibonikową mamą).

Odpowiadamy na pytania:

 1. Jakie jest Twoje ulubione śniadanie?

      Uwielbiamy:  płatki cynamonowe z mlekiem ( Inny Syn) 

                                   twarożek z cebulką ( ku przerażeniu części rodziny- 5.30 i cebula?!!)  + kawa (Inna Mama)

2.Jaką czekoladę lubisz najbardziej, jeśli lubisz oczywiście?

      Gorzką, deserową. Może być z orzechami, oczywiście.

3.Zamykasz oczy i wtedy widzisz...

   Góry, moje góry- Inna Mama ma góralską krew.

4.Co sadzisz o makijażu?

    Wojtek nic nie sądzi- to 100% faceta w facecie. A mamuśka...no cóż, przydaje się coś schować i zamalować, ale bez przesady. Tym bardziej,że nadmiar makijażu w połączeniu z  wiekowym peselem może dać efekt nazbyt piorunujący.

5.Kim chciałaś być w dzieciństwie?

    Dawno to było i nie specjalnie pamiętam... Ale pewnie bardziej chciałam być harnasiem niż wróżką. 

6.Twoje wymarzone wakacje?

  Mimo miłości do gór, wygrałaby Biebrza i łosie.

7. Twoja definicja szczęścia?

     O matko, poważnie brzmi! Zadowolone dzieci i dłuuugie picie kawy , siedząc na niewygodnych stołkach w kuchni, z moim Mężem, oczywiście.

8.Co byś radziła komuś kto myśli o założeniu bloga?

     Nie rób sobie na złość! Przede wszystkim masz to lubić!

9. Ulubiony zapach perfum?

     Dziewczyny nie krzyczcie, ale nie mam ulubionych!

10. Słowa, które wyprowadzają cię z równowagi ?

       "Jakoś to będzie!" 

11. Od jak dawna blogujesz i dlaczego?

      Nasz blog ruszył 12 czerwca 2014, czyli ma niecałe 5 miesięcy. Blogujemy, bo lubimy robić coś razem.Ale       chcemy też  pokazać, że Inni, są w gruncie rzeczy tacy sami...   

Nasi nominowani :

1.mamdopowiedzenia.blogspot.com

2.braciapetelczyc.blogspot.com

3.pi-razy-drzwi.blogspot.com

4.minioweszczescie.blogspot.com

5.swiatpewnejewy.blogspot.com

6.magdalena-amulet.blogspot.com

7.dziennik-milosierdziem-pisany.blogspot.com

8.adrian-groszek.bloog.pl

9.chabazie.blogspot.com

10.bartek.nei.pl

11.mamabloguje1.blogspot.com

Pytania do nominowanych:

1.Co powiedziałabyś swoim dzieciom o blogowaniu?

2. Czy lubisz pisać komentarze i dlaczego?

3. Odpoczywasz, gdy...

4. Co lubisz robić jesienią?

5. Niespodziewani goście, pusta lodówka i...?

6.Jaki prezent najbardziej  Cię zaskoczył?

7.Co powiedziałabyś nieznajomemu spotkanemu na ulicy pod Twoim domem o 5.00 rano? 

8.Jaką muzykę lubisz słuchać ze swoimi dziećmi?

9.Jakiej książki najbardziej nie lubisz?

10.Ulubiony smak gumy do żucia?

11.Gdzie chciałabyś mieszkać jako emerytka?

Wszystkie stworzenia małe i duże... cz.2

Pewien zwierz mieszka z Innym Synem w pokoju. Hałasuje jak uciążliwy sąsiad- wskakuje na swój dom, piszczy, kwiczy, przestawia miskę z jedzeniem. Oto nasza świnka morska, a raczej świnek- Maniek.

Maniek jest osobistym zwierzakiem Młodego. Ciężar opieki spoczywa wyłącznie, no może głównie na Wojtku

. Maniek niedawno dołączył do drużyny godnie zastąpiwszy świnka Juliana, który latem zakończył swój żywot. Śmierć ulubionego zwierzaka nie jest łatwym doświadczeniem, nie tylko dla Innego Syna. Ale cóż, z umieraniem i stratą też trzeba umieć się pogodzić.To też nie odłączana część życia, które nie przynosi wyłącznie miłych niespodzianek.
Tak więc, teraz nastał czas Mańka. Świnek jest bardzo przystojny i towarzyski. Sporo czasu spędza w ogromnej szufladzie, która służy mu za wybieg. Początkowo Maniek zaszywał się w kącie i nie chciał korzystać z szufladowej przestrzeni. Powoli jednak podbija teren i szufladowanie staje się codzienną atrakcją.
Nie zapominajmy jednak, że Maniek jest świnką. Morską, ale jednak świnką. I jak na świniaka przystało jego klatka szybko zmienia się w chlewik. Jedynym wyjściem jest częsta wymiana ściółki. I to już wyłączny obowiązek Wojtka. Czasami chętnie, czasami jęcząc i wzdychając, Inny Syn oporządza mańkową klatkę.Kosztuje go to sporo wysiłku, ale radzi sobie świetnie! A jak leń Młodego dopada to następnego dnia w pokoju,który dzieli z Mańkiem trudno wytrzymać. Kwiatami to tam nie pachnie..Na szczęście są jeszcze drzwi, które pozwalają przeżyć reszcie rodziny. Wojtek szybko jednak z problemem się rozprawia, bo kto lubi mieć bez przerwy zamknięte drzwi, jeszcze w takich warunkach.Maniek też lubi mieć czysto ( to chyba niezbyt "świńska" cecha), nagradza więc starania opiekuna radosnym gruchaniem i gulganiem .

Maniek kocha jeść.  Kiedy  jest głodny wrzeszczy jakby go ze skóry żywcem obdzierano. A, że głodny jest zaraz potem kiedy skończy jeść, donośny pisk rozlega się często.Lepiej nie myśleć, jakby wyglądał, gdyby go tak karmić na żądanie? Co ciekawe, cwana bestia siedzi cicho kiedy nikogo nie ma w pobliżu. A niby taki mały rozumek! Niestety najgłośniej i najczęściej wrzeszczy na widok(?) piszącej te słowa. No więc udaję, że odbieram to jako dowód miłości, a nie świńskiego odruchu Pawłowa pt. " Inna Mama=Pełna Micha". Mimo pewnych uciążliwości, wszyscy kochamy Mańka!

Wojtek na policji

Byłem w Muzeum Techniki. Tam jest teraz wystawa o policji.

Siedziałem w  radiowozie. Tam na niby siedział bandyta, miał kajdanki.

 

Siedziałem też na motorze policyjnym 

i w meleksie.

 

                                               Widziałem różne ubrania policyjne.

Było super!

Wszystkie stworzenia małe i duże...

Nasza rodzina składa się nie tylko z ludzi . Tworzą ją też czworonogi. One też są... oryginalne i w życiu Innego Syna odgrywają ogromnie ważną rolę.

To jest Gama.

Cocker spaniel...prawie. Wystawowa to ona nie jest. Uroda - oczywista, jak widać. Ale ogon, no cóż bardziej pasowałby jakiemuś kochanemu Burkowi, albo i prosiaczkowi. Taki efektownie zakręcony, na skutek okołoporodowego urazu, zdyskwalifikował jego posiadaczkę jako "materiał wystawowy". No i super, bo do kochania, prosty, dostojny ogon nikomu z nas nie był potrzebny.Psi oryginał- dla nas idealny!

Spaniele nie mają łatwych charakterów. Wiem o tym dobrze, bo kiedy byłam piękna (he,he) i młoda
 ( starość też radość!), miałam  spanielkę i bynajmniej nie było to stworzenie z krainy łagodności.
 A Gama...No cóż, trafił swój na swego. Kiedy była młodym psiakiem walczyła o wpływy w rodzinie z nie całkiem jeszcze dużym Wojtkiem.Inny Syn emocji związanych z czworonogiem miał całe mnóstwo, ale pozycji swojej oddać nie zamierzał. Biegali razem-i pies ( co naturalne) i Młody (  co oryginalne) na czterech kończynach, szczekając (!) po mieszkaniu. Zdarzało się, że nasze dziecko w ferworze zabawy ząbki w psiej pupie zanurzało.Oczywiście niezbyt mocno i bez rodzinnej aprobaty, ale tak właśnie bywało. Dziecko gryzło psa, a nie odwrotnie.Walka o miejsce jakiś czas trwała. Trzeba przyznać, że Gama mimo ostrzegających warkotów i szczypnięć nigdy Wojtka nie ugryzła. Koniec końców Syn miejsce odpowiednie w oczach psich zachował. Chociaż dziś już 6,5-letnia suka nie zawsze wie jak Wojtka traktować. Jak pana, czy niesfornego szczeniaka?

Nie znosi kiedy Młody gdzieś sam się oddala. Wychodzi za nim na klatkę, patrzy na nas z wyrzutem i prawdziwym niepokojem( oszaleliście, puszczacie go samego?), a potem zajmuje strategiczne miejsce pod drzwiami. Ogólnie spanielisko nasze najbardziej lubi kiedy wszyscy są w domu w zasięgu psiego wzroku.Nie często taki stan ma jednak miejsce, więc pewnie jesteśmy przyczyną psiej frustracji.

Jasne, że pies to szereg utrudnień i obowiązków. Spacery, weterynarz, no i wakacje, które od lat planujemy" pod psa". Ale warto.Młody zwierzaka dzielnie na spacer wyprowadza(choć entuzjazmu czasem brakuje), zwierzak Młodemu dodaje odwagi, kiedy trzeba czasami na chwilę jakąś samemu zostać w domu. Psu też można się wyżalić i terapeutycznie nos( nie zęby!) w psie futro zanurzyć.
A i do domu fajniej się wraca kiedy wita nas stęskniony, kręcący młynka ogonem( tak, tak nasz pies zatacza ogonem koła!) czworonóg.

                                         O tym, kto jeszcze z nami mieszka-już wkrótce.

Filmoteka Wojtka: Miasto 44

Byłem w kinie na filmie "Miasto 44". To jest film o powstaniu warszawskim.Jest bardzo fajny.  Podobało mi się w tym filmie, że chłopak taki jak ja ratuje kolegę. Byłem z moją siostrą i kolegą.

źródło: internet

źródło:internet

Wojtek-wolontariusz

Niełatwo być nastolatkiem. Świat wydaje się być bardziej "wyostrzony"niż w rzeczywistości.Własne cechy też, a wady, niestety, szczególnie. Nawet ja trochę pamiętam jak to było, choć to wiek ubiegły, a może nawet prehistoria. Jak jest się Innym to świat i bez buzujących hormonów bywa niezbyt łaskawy, własne zalety trudniej odkryć za to wady, ograniczenia we własnych oczach mogą urosnąć do monstrualnych rozmiarów. A to bardzo, bardzo utrudnia człowiekowi, i tak już dość skomplikowane, życie.Oczywiście Inna Mama może tylko przypuszczać jak to jest a Inny Syn  musi sobie z nastolatkowaniem radzić. Taka to już sprawiedliwość, psia kość!
No właśnie, "psia kość" zjawiła się tu nie przypadkowo. Już wyjaśniam dlaczego.
Warto próbować  niezbyt dobre samopoczucie i jeszcze mniej dobrą samoocenę Młodego ( nic nie umiem, niczego się nie nauczę...) choć trochę poprawić.Wygłaszanie kazań na niewiele się przyda (jak ja kocham się nagadać, nagadać, nagadać, nagadać............). Zdecydowanie od gadania lepsza jest praca, i to nie mamusina, ale Innego Syna. Wiadomo , jak człowiek porządnie się narobi, efekty pracy widzi, a jeszcze swoim działaniem wywoła czyjąś radość, to człowiekowi mimo zmęczenia świat wydaje się dużo fajniejszy. I własny obraz też staje się bardziej kolorowy.
 Wojtek od niedawna jest wolontariuszem w schronisku dla zwierząt.

 Zwierzaki potrzebują miłości i zainteresowania, a tego  Inny Syn może im dostarczyć całe mnóstwo.  Młody robi się ważny. potrzebny i odpowiedzialny.

Psia wdzięczność, radość na cztery łapy i ogon jest nie do przecenienia.