Wawer 39-pamiętamy!

Byłem na nocnym marszu.

Koło stacji PKP Wawer zebrali się księża i siostry, kibice Legii i motocykliści,  mieszkańcy Anina i Wawra.

Poszliśmy w stronę pomnika pamięci  o mężczyznach zamordowanych przez Niemców 27 grudnia 1939 r. Wszyscy nieśli pochodnie. Śpiewano hymn. Po hymnie poszliśmy do domu.

Świąteczne życzenia

W Dniu Bożego Narodzenia

„Inni Razem” ślą życzenia:

byście mieli sposób prosty

na ciekawe, barwne posty,

byście mieli nieodmiennie

trzysta wejść na bloga dziennie.

grafika-źródło Internet

Spokojnych, radosnych Świąt Bożego Narodzenia.

Dziękujemy, że jesteście z nami !

Czas pierników

Idą Święta, muszą być pierniki. Mieszkanie może nie być wysprzątane jak przed wizytą sanepidu, ilość potraw na wigilijnym stole może odbiegać od obowiązkowej dwunastki, ale ciasteczka nafaszerowane miodem i korzennymi przyprawami muszą być. A co ważniejsze muszą powstać w domu. Robienie pierników od lat jest naszą rodzinną tradycją.I mimo,że lata lecą , młodzież się starzeje( bo przecież nie mamuśka...) pierniki pieczołowicie przed Bożym Narodzeniem robimy. Może odbiegają one wyglądem od standardów piernikowej urody, za to smakują najlepiej na świecie. Pewnie dlatego,że Wojtek angażuje się w robienie ciasteczek całym sobą. Przepis na piernikowe ciasto jest stary jak świat. Dla tych co jednak w ferworze przedświątecznego boju zapomnieli, przypominamy:

•   1/4 szklanki miodu
•   3 łyżki przyprawy do piernika
•   5 łyżek masła
•   1/2 szklanki cukru pudru
•   1 jajko
•   2 i 1/4 szklanki maki pszennej
•   1 łyżeczka sody 
•   1 łyżeczka kakao jeśli lubicie ciemniejsze-my nie dodajemy

Miód smażymy w rondelku razem z przyprawami, po przestudzeniu mieszamy wszystkie składniki

i zagniatamy ciasto.Podsypujemy mąką, wałkujemy i wycinamy pierniczki,

Pieczemy ok. 10 minut w temperaturze 180 st.C.Po upieczeniu studzimy

i dając upust wyobraźni lukrujemy.

SMACZNEGO!

Dobre myśli, dobry dzień!

Dobrej, mądrej zabawy nigdy dość, więc z radością przyłączamy się do Nominacji Dobrych Myśli.
Za nominację bardzo dziękujemy autorce Na Marginesie Życia .Piszę w liczbie mnogiej, bo Inny Syn został o wszystkim poinformowany i do zabawy postanowił się  przyłączyć. Ale o tym za chwilę.
 Pozwolicie,że wykorzystam nie odległe wspomnienie ( pamięć już nie ta, droga Młodzieży...), ale sytuację z dzisiejszego poranka. Otóż wychodzimy z domu o godzinie,której nie ma (jakaś 7.00). Prawie ciemno i do tego zimno. Idę wściekła, że idę, kończyny ciągnę za sobą, mamroczę pod nosem, że szyby w samochodzie trzeba skrobać, że korki będą paskudne, a w ogóle Wojtek, trzymaj mnie, bo zaraz na oblodzonym chodniku orła wywinę. Wojtek Mamuśkę pod ramię uchwycił, przystanął i radosnym głosem stwierdził" jak ślicznie dzisiaj!". No masz! Frustratka głowę podniosła i nie mogła nie przyznać Innemu racji. Fakt, w pierwszych przebłyskach dnia oszronione drzewa wyglądały zjawiskowo. A ja tu truję ,że zimno...Synu jesteś wielki! Szklanka jest do połowy pełna...

                                    źródło- Internet


A od Wojtka przekazuję Wam wszystkim taką Dobrą Myśl: 
                                           
                                             LUDZIE, JESTEŚCIE SUPER!  


                                                Piszcie dużo Dobrych Myśli!  :)

Polowanie na prezenty

Pojechałem autobusem do centrum handlowego. Kupowałem prezenty pod choinkę dla rodziców i siostry

Były dekoracje świąteczne i  dużo ludzi. Panie  w sklepie były bardzo miłe  i uprzejme.

            Mam bardzo fajne prezenty , ale to moja tajemnica.

Nie mówcie nikomu,ale uciekliśmy ze szkoły...

Jak już kiedyś pisałam, Inny Syn zwierzęciem szkolnym nie jest. Zresztą, kto w pięknym wieku lat 16-tu, jest fanem szkolnej edukacji? Pewnie bywają wyjątki, jednak Młody w tej materii jest zupełnie standardowy.A, że listopad jakiś nadzwyczaj ostatnio smętny, postanowiliśmy dać nogę w świat. Tak w środku tygodnia. Pełna demoralizacja, za przyzwoleniem ( o zgrozo!) i w towarzystwie Innej Mamuśki. I tak wybraliśmy się na wagary do Torunia.

Jak widać rozpaczy z powodu nieobecności w szkole nie było...

Przed podróżą kubek dobrej kawy nie zaszkodzi, zwłaszcza, że na dworze zrobiło się naprawdę zimno.

Wsiąść do pociągu nie byle jakiego...

Kawa, gazetka, życie jest piękne!

 Bez jakiejkolwiek zapowiedzi, zupełnie niehumanitarnie zawitaliśmy do domu wojtkowej Babci. Mieliśmy pewność, że Babcia, która nie jeden już dziwny pomysł Innej Rodziny musiała przeżyć 
i tym razem zachowa zimną krew. Nie zawiedliśmy się oczywiście. Nie martwcie się-dajemy słowo, że Babcia żadnego uszczerbku na zdrowiu z naszego powodu nie poniosła. Ba, nawet wyglądała na zadowoloną...

Po podróży należał się solidny obiad. W swoich kulinarnych gustach Inny Syn zupełnie nie jest inny.Pizza górą! Zwłaszcza jeśli można ją zjeść w tak sympatycznym miejscu jak 

Spaghetteria Pasta & Basta

Toruń w listopadzie jest zupełnie wyjątkowy. Brak tłumu turystów sprzyja spacerom i odwiedzinom w miejscach, gdzie w sezonie trudno nie tylko o spokój, ale i o bilet wstępu. 

Odwiedziliśmy Mikołaja Kopernika...

a także Filusia, który zgubił gdzieś Profesora Filutka.

Toruń znamy dość dobrze, bywamy w nim przynajmniej dwa razy w roku. Tym razem postanowiliśmy oryginalnie wykorzystać krótki czas pobytu. "Gotyk na dotyk"podziwialiśmy tylko

 z zewnątrz. Za to udaliśmy się do Centrum Sztuki Współczesnej.

Cóż, Inni chyba nie często tutaj goszczą, bo wzbudziliśmy lekkie zdziwienie sympatycznych pań pilnujących ekspozycji. Mój prawie dorosły syn z zaangażowaniem i  zainteresowaniem oglądał 

ciekawe, choć często kontrowersyjne eksponaty. Jego prawo dorastać i bywać w trudnych, ale wartościowych miejscach. 

CSW to nie tylko ciekawe wystawy. Można tu odpocząć na wygodnych leżankach lub posilić się w przytulnej kawiarence.

                                                       Niektórzy kalorii nie liczą...

                    A wieczorem oświetlony Toruń wprawił nas w prawdziwy zachwyt,

To był bardzo dobry czas! Niech żyją wagary! Także Innej Mamy.

  

Moda raz jeszcze, czyli co tygrysy lubią najbardziej

O tym, że Inny Syn lubi ładnie wyglądać pisałam już kiedyś tutaj. Wypowiedzieliśmy wojnę wszelkiego rodzaju rozciągniętym koszulkom, niechlujnym spodniom i smutnym dresikom. To, że ktoś postrzega świat w trochę mniej standardowy sposób nie czyni z niego od razu ciuchowego ignoranta i niechluja .Młodemu po prostu zależy. Nie znaczy to oczywiście,że każdy ubiór wzbudza u mamuski jakiś wielki zachwyt i entuzjazm. Noo powiedzmy ćwiczę pilnie tolerancje dla kosmyka z tyłu głowy, czy hip-hopowych upodobań.Nie mówiąc już o tym, że kupowanie ubrań nie jest szczegolnie łatwiejsze od zdobywania ośmiotysięcznikow. Że przesadzam? No, może odrobinę...  Uczę się, że mój syn dorasta, akcentuje swoją niezależność i własne zdanie. Także przez ubiór. Tak ma być. I jestem z tego dumna!
  A że Młody lubi się pokazać, chętnie dał się fotografować swojej siostrze Oli, która dzielnie wspiera brata w modowych poszukiwaniach. Zobaczcie sami...

 Bywa też tak...

Warszawa 1:25

  W ramach zdobywania Stolicy Inny Syn zawitał do Parku Miniatur Województwa Mazowieckiego.
         W pięknych wnętrzach Domu Towarowego Braci Jabłonowskich przy ul Brackiej 25 można            podziwiać Warszawę, której już nie ma. Makiety budynków w skali 1:25 zachwycają precyzją wykonania. Nie dziwi to zresztą- wszak po skrupulatnych analizach zachowanych rycin, map, czy fotografii, opracowaniu projektów. w ruch poszły drukarki 3D. Można też podziwiać ciekawą wystawę zabytkowych zdjęć Stolicy.

Wśród miniaturowych budowli Młody przechadzał się niczym Guliwer.Idea Parku Miniatur doskonale sprawdza się, kiedy człowiekowi trudno jest zapanować nad dużą przestrzenią . Niełatwo też czasem wyobrazić sobie nieistniejące już budowle tylko na podstawie zdjęć,czy nawet symulacji komputerowych.A tutaj po prostu można być!

Docelowo Park będzie liczył około 50 budynków. Gdzie znajdzie stałą lokalizację- póki co nie wiadomo. Latem eksponaty można było podziwiać w parku Sowińskiego na Woli.Trzymamy kciuki za szybkie znalezienie dogodnego terenu! Już nie możemy doczekać się mostów, dworców i kolejnych budynków, nie tylko z Warszawy, ale i z całego Mazowsza.
Ponieważ pogoda nie sprzyja teraz długim spacerom, zachęcamy do odwiedzin Parku Miniatur pod dachem  Domu Towarowego Braci Jabłkowskich. A na koniec można w tamtejszej kawiarence, przy pysznej kawie lub herbacie, poczytać książki o Starej Warszawie. Polecamy, jako miejsce przyjazne Innym i nie tylko!

Wyprawa po obiad

Niedawno sam pojechałem po obiad  do KFC.I fajnie było. Samodzielnie poszedłem na przystanek  i pojechałem autobusem. Złożyłem zamówienie. Panie i panowie w KFC byli mili.Wróciłem sam do domu.Wszystkim smakował obiad.

Mamy Niepodległą!

Jakoś przykro się robi, patrząc na kolejne relacje z niestety tradycyjnych, listopadowych zamieszek. Ej Rodacy, a może byśmy się tak po prostu ucieszyli? Tak razem, zwyczajnie? Za trudne to, czy jak?
Inni postanowili  więc zwyczajnie się ucieszyć i nie byli w tym postanowieniu na szczęście odosobnieni. Wybraliśmy się w odwiedziny do Marszałka, do Sulejówka.

 A tam czekały prawdziwie męskie atrakcje i rozrywki. Przy dworku "Milusin" można było "zaciągnąć się" do Legionów

 i podziwiać pokaz musztry konnej w wykonaniu Stowarzyszenia Miłośników Kawalerii 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. 

 Można było też wysłać kartkę z życzeniami z okazji  Święta Niepodległości, ostemplowaną jak należy okolicznościową pieczęcią.

A o 14.00 wyruszyła z Sulejówka największa w Polsce patriotyczna parada motocykli. Oj, działo się! Parada odbywa się w ramach kampanii Rock Niepodległości i promuje radosne świętowanie ponad podziałami.

 Inni popierają jak mogą i do radosnego świętowania gorąco namawiają. Kto w tym roku się nie załapał, z pewnością będzie miał szansę za rok.Warto!